Daar is die weer. Een muur van onbegrip en onduidelijkheid. O, wat voel je je dan verdrietig. Het is alsof de wereld niet begrijpt wat er in je omgaat en je gevangen blijft in een cirkel van verwarring en isolatie.
En dan komen er allerlei gedachten boven; gedachten die je zelfbeeld ondermijnen en je zelfvertrouwen aantasten:
- Je kan ook niks.
- Niemand ziet me.
- Ik doe er niet toe.
Deze gedachten klinken luid en herhalend in je hoofd, en je vraagt je af hoe je in deze negatieve spiraal terecht bent gekomen. Je voelt woede richting de ander, maar ergens diep van binnen weet je dat het niet zo simpel is.
Sta even stil. Waar gaat dit over? Je probeert de oorsprong van je gevoelens te achterhalen. Je voelt woede richting de ander… maar nee, daar zit het echte probleem niet. Jij was niet duidelijk en ze walsten over je heen. Je had niet duidelijk een hekje gezet en de voordeur opengedaan. In plaats daarvan had je haar met haar shovel je hele tuintje door laten gaan.
Stel je je geest voor als een tuin. Het is jouw eigen, prachtige tuin, vol met bloemen en planten die je zorgvuldig hebt geplant en verzorgd. Deze tuin vertegenwoordigt jouw innerlijke wereld: je gedachten, gevoelens, dromen en verlangens. De tuin is omringd door een hekje en een voordeur, die je toegang geven tot en bescherming bieden aan deze persoonlijke ruimte.
Als je niet duidelijk een hekje zet of de voordeur op slot doet, kunnen mensen zomaar naar binnen lopen. Ze vertrappen je bloemen, gooien afval in je vijver en laten diepe sporen achter met hun zware machines.
Op wie ben je eigenlijk boos? Langzaam dringt het tot je door dat die boosheid misschien wel verdriet is. Verdriet omdat je niet in staat was om je grenzen te bewaken, om je behoeften duidelijk te maken. Verdriet omdat je het gevoel hebt dat je niet wordt gezien en gehoord.
Dit is je nieuwe startpunt. Wat is het wat je wil? Het klinkt eenvoudig, maar het is verrekte lastig. Wat wil je echt? Je had de kans om duidelijk te zijn, de uitnodiging lag er, maar je twijfelde en toen greep ze haar kans.
Ze overdonderde je met haar ideeën en ze is goed met woorden. Maar jij dan? Jij bent ook goed met woorden, maar je bent bang om uit te spreken wat je wil.
Maar wat is dat verrekte lastig… weten wat je wil. Het vergt moed en zelfinzicht om je eigen dromen en wensen te erkennen en te uiten. Het is een leerproces, en het is oké om fouten te maken en opnieuw te proberen.